DERYA ATMACA İLE ŞİİR KÖŞESİ ''TEPE''

Bilmem ki bu hastalığımın kaçıncı kırgınlığı?

Elimden düşmeyen sümüklü bir mendil

Ölümcül bir hastanın son iç çekişmeleri gibi

Çekerken burnumu rezalet içinde

Ve bunları yazarken böyle açık

Kaldırabilmek mideleri...

Sağ gözümden akan yaşın

Göz nezlesi ile olan bağlantısını açıklayabilirim.

Fakat sol gözümün bu hastalıktan bağımsız, Kontrolüm dışında boşalmasını nasıl açıklayabilirim

Takatsiz bu halimle?

Nane limonun faydasızlığı kadar faydasız belki

Gene de son bardağı yudumlamaya çalışıyorum,

Ekşiyen midemin yansıması yüzüme ulaşmışken,

İyileşme gibi bir derdimin olmadığını anlıyorum,

Ağrımı dindirecek her türlü ilacı reddederken.

Ve bir kırgınlık arifesinde sana ulaşabilmişken

Yine bir kırgınlık arifesinde kaybediyorken…

“Nezleyim işte” deyip geçebilmek varken

Neden tepemde parlayan güneş göz kırpıp duruyor,

Bir el yakalıyor belimden

Hırıltılarım

Bir tren sesiyle karışıyor nefes alıp verirken.

Ceketinin cebinde unuttuğum sümüklü mendili hatırlıyorum.

Utangaçlığımın verdiği telaşla

İki satır daha yazıyorum.

Hastalığıma bağlıyorum sığ ve tekrar eden sözcüklerimi.

...

 

Bilmem ki bu hastalığımın kaçıncı kırgınlığı?

Bir kırgınlık arifesinde ulaşabilmek sana.

Ve yine bir kırgınlık arifesinde kaybetmek.

…

Ve peşi sıra üç kez hapşırmak.